Ik heb hem de bons gegeven

wanneer komt hij terug? Met name vrouwen stellen de vraag. Ik heb hem de bons gegeven, wanneer komt hij terug, op de chat op mediums en paragnosten

Er van uitgaande dat hij zo weer binnen komt lopen, een keer en het liefst op commando en het liefst nu. Zo werkt het niet in de liefde. De discrepantie is hier in zo groot, want kijk eens wat je hebt gedaan?
Kijk eens naar je eigen daden? Je hebt hem de laan uitgestuurd. Hoe denk je dat dat bij hem is binnen gekomen?

Hij komt niet meer terug
Voor hem is het klaar nu. Ja maar ik heb het gedaan om hem wakker te schudden. Hij gedroeg zich niet, zoals ik wilde. Aha zeg ik dan en hoe gedroeg jij je dan? Wat zou jij zelf doen als de ander tegen je zegt, ik geef je de bons? Dan is het altijd even stil op de chat. Ja daar zou ik mij niet fijn bij voelen en heel verdrietig en boos om worden. Dan is het voor mij wel klaar. Kijk eens zeg ik dan, je geeft zelf het antwoord. Ja maar…

Wat is er feitelijk aan de hand hier
Wat gebeurt hier nu daadwerkelijk? Twee mensen die in een relatie zitten. Waarbij de een, in dit geval de vrouw, niet blij is met het gedrag van de man. Ze wil hem niet kwijt, en zoekt naar allerlei middelen de man zo ver te krijgen, te gaan zijn zoals zij wil dat hij is. Dat gaat niet lukken. Want hij is zoals hij is. De vrouw, vanuit haar eigen onvermogen aan het einde van haar latijn zijnde, ziet nog maar één uitweg. Vaak nog ingegeven door vriendinnen. Geef hem de bons, dan gaat hij wel anders piepen en komt hij met hangende pootjes terug. Het werkt niet.

Wat hoort de man
De man hoort letterlijk, vertrek, het is klaar en ik hoef je niet meer te zien. Dus handelt de man er naar en ondanks dat hij wellicht boos is, pijn heeft, geen haar op zijn hoofd die zegt. Ik ga terug. Ok, sommigen zetten wel de stap en gaan dan ‘bedelen.’ Wat iets zegt over hunzelf. En nu komen we op het punt waarom dit allemaal zo gaat, zoals het gaat.

Twee volwassen mensen die zich onvolwassen gedragen
Er wordt niet vanuit een volwassen houding gehandeld. Twee onvolwassen mensen bij elkaar in een relatie, werkt helaas niet. In dit geval is de vrouw de moeder, die haar partner als een kind ziet en hem een lesje wil leren, door hem buiten de deur te zetten. En als hij zijn lesje heeft geleerd, dan heeft ze hem waar ze hem wil hebben, in haar macht. De man, die als kind in deze relatie zit, zich zo laat behandelen en dan maar vertrekt. Want dat is wat hij hoort, totaal voorbijgaand aan zijn eigen positie in de relatie.

De een is de moeder, de ander is het kind.
Het gaat vaak zo. En is eigenlijk zo ongelooflijk jammer, want het is niet nodig. We geven vaak de ander de bons als we zelf aan het einde van ons latijn zijn. Dan heb je al te veel toegelaten. Of juist te veel gegeven. Je hebt niet goed gekeken toen je elkaar leerde kennen of jullie wel goed bij elkaar passen. Dat is ook wel weer logisch. Want als twee mensen bij elkaar komen, zonder een volwassen aanpak, dan staat de liefde niet voorop. Dan staat er iets heel anders voorop. Het moeten en zullen hebben van die ander, omdat je denkt dat je zoveel van die persoon houdt.

Liefde in een relatie is eigenlijk zo mooi. Waarom maken we het op deze manier kapot, vraag ik mijzelf wel eens af. Als je van iemand echt houdt, ga je toch anders met elkaar om?
Vraag jij jezelf dat ook wel eens af? Boos zijn op je partner, omdat hij niet doet wat jij wilt? Dat pak je heel anders aan. Dat pak je volwassen aan.

Hoe deze aanpak gaat, vertel en leer ik je graag. Zoek mij op Mediums en Paragnosten