Wat je kunt leren van liefdesverdriet
Zitten we midden in liefdesverdriet, ben je geen seconde bezig dat je er ook nog iets van kunt leren. Er is verdriet, je wilt de ander terug, je bent alle aandacht daar op aan het richten. Je belt en chat met meerdere mediums en paragnosten en allemaal geven ze je hetzelfde antwoord.
Geef het de tijd, laat los, die komt wel weer. En kijk nou ook eens of hij echt wel de juiste partner voor je is. Want ondanks dat die terugkomt, is er een grote kans dat jij hem niet meer wilt. De pijn verwoest je van binnen, deze breuk had je niet verwacht en is ondraaglijk.
Je kunt de rust in jezelf niet meer vinden, het liefst zocht je hem op. Naarmate de tijd vordert, de onderliggende emoties milder beginnen te worden, je af en toe er niet meer aan denkt, beginnen de lessen die je mag leren van liefdesverdriet.
Je begint in te zien dat degene die je zo dolgraag terug wilde, toch niet zo perfect was, als je die had toebedeeld. Er waren ook minpunten, maar die zag je niet meer door de tranen heen. Je realiteitszin begint langzaam aan weer terug te komen.
Je ziet ook in dat je soms zelf best wel aan het zeuren en claimen bent geweest. Dat dat niet echt bevorderlijk is geweest voor de relatie. Af en toe gedroeg je je als een klein kind. En ja, dat hij daar niet mee om kon gaan en zijn rug naar je toe keerde, begrijp je nu ook wel. Je schaamt je er af en toe ook voor, maar met vriendinnen kun je er ook om lachen, het schuldgevoel vervaagt. Daarvoor in de plaats komt, een volgende keer ga ik minder leunen op de ander. Meer mijn eigen leven blijven leiden. Ik zie in dat dat de relatie ten goede komt.
Je begint ook in te zien, dat je niet altijd met hem deelde waar je mee zat. Dat ook dat een volgende keer beter kan. Want de ruzies die er waren ontstonden vaak door miscommunicatie. En daar was je zelf ook schuldig aan.
Waar je ook achter komt, is dat je hem wilde veranderen. Maar dat kan helemaal niet. Je bent niet hetzelfde en als hij is zoals hij is, betekent het accepteren of vertrekken. Iemand veranderen lukt niemand. Je hebt te veel aan hem getrokken en te vaak ruzie gemaakt over kleine onbenullige dingen. Dat gaat je niet meer overkomen. De eerstvolgende ga je anders mee om. Eerst maar een heel goed kijken en de tijd nemen of er echt wel sprake is van een match.
Je verwachtte ook wel heel erg veel van de ander. Dat als je iets vroeg, hij ook direct voor je klaar zou staan. Je had er een hekel aan dat hij zo laks was. Nu zie je in, dat je partner ook een eigen leven heeft en op zijn manier dat mag invullen. Boos worden omdat hij niet direct voor je aan de slag ging, was ook best wel kinderachtig.
Je ziet ook in dat je de relatie als een te idealistisch plaatje hebt gezien. Je wilde dat het romantisch was en ja, dat kan het niet altijd zijn. Je weet nu dat een relatie heel hard werken is en jezelf er voor moet zorgen dat het fijn is. De romantiek is er wel, maar niet zoals in een film.
Je hebt geleerd wat je belangrijk vindt, wat je in je partner wilt zien, maar ook hoe je zelf in een relatie moet gaan staan. Niet alles weggeven aan de ander en verwachten dat die hetzelfde aan je terug geeft. Bespreekbaar maken wat je dwars zit en het de ander niet voor de voeten gooien.
Je eerstvolgende relatie ga je het helemaal anders aanpakken. Je gaat kijken of jij de ander een goede partij vindt en niet meer andersom. Je bent nu zover dat een partner in je leven, heel belangrijk is, maar alleen nog een partner waarmee het fijn is en die ook zijn eigen verantwoordelijkheid pakt over zijn eigen leven, net zoals jij.
Medium Von