Wie niet horen wil moet voelen
Wie niet horen wil moet voelen. Je moet het zelf ervaren, wil je zoiets ècht kunnen begrijpen. Dat bordje kan je bij elke intense ervaring hangen. Of het nu gaat om grote vreugde, groot verdriet of juist dat schimmige gebied daar tussenin. Pas als je het zelf hebt meegemaakt, dus gevoeld, hoor je het.
Wie niet horen wil moet voelen
We zijn het allemaal weleens, ziek. En we willen het ‘t liefst zo snel mogelijk weer vergeten. Toch gebeurt er veel, tijdens een ziekteproces.
Voor mij stond de wijzer de afgelopen weken onverwacht ook in deze stand. Door de bijwerkingen van een veelgebruikte bloedverdunner. Te akelig om op de bank te liggen. Maar te ellendig om in bed te blijven, misschien herkent u het. Het enige wat wel doorging toen ik ziek was, waren de gedachten. Sterker nog, het leek wel of die op dubbel vermogen draaiden. Ik heb dat weleens eerder gemerkt, tijdens een paar dagen flinke griep.
Oordelen over jezelf
Deze keer ging het voor mij over mijn eigen oordeel. Dit malle lijf ken ik intussen al vele decennia en weet dat het ’t beste meewerkt. Als je er iets instopt van natuurlijke oorsprong. Liever honing dan suiker. Beter sla en tomaat dan sandwichspread uit een potje. Zo ook met medicijnen. Mijn lichaam doet erg z’n best met homeopathie of een kruidenthee. Maar reageert bokkig door het grove geschut van een knap geknutseld chemisch product.
We weten het allemaal zelf
Maar, had ik deze keer dan wel zin in weer een lange discussie met de nieuwe huisarts. En wilde ik echt mijn verhaal aan hem vertellen wat ik al aan zoveel artsen heb verteld. Maar bovenal, had ik trek in het verhaal van de huisarts? En, had ik wel ècht de juiste conclusie getrokken?
Ik wil toch ook weleens gewoon mijn klacht bespreken en een gewoon advies krijgen? Ik had er een heel vervelende maag-darm ontsteking voor over, om te beseffen dat mijn middel tot genezing al bekend was. Bij het opschrijven van deze laatste regel schiet me ineens de kaart van de Kluizenaar (IX Tarot) in gedachten. Die specifiek met dit proces van inzicht verwerven te maken heeft.
Via Zelfvertrouwen en Voorzichtigheid als dagelijkse werkelijkheid en de Voleinding van een Ontwikkeling als rode draad. Kreeg ik stevig te maken met twijfel, verleiding en angst. Want was ik niet hard bezig om mezelf voor de gek te houden. Want kon ik in deze gezondheids-stress ècht vertrouwen op mijn eigen oordeel?
Toch maar doen wat de huisarts aangeeft
De verleiding om mee te lopen in het behandeltraject van de huisarts was groot. Ik wilde me graag overgeven aan de moderne medische inzichten. Wie niet horen wil, moet maar voelen, zei mijn moeder altijd. En ik voelde ze hoor, mijn twijfels en onzekerheden lieten zich allemaal zien. En ik had zeeën tijd om erover na te denken, doordat ik lichamelijk geen kant op kon. Tot ik na een dag of drie ´s ochtends wakker werd met maar één gedachte. Nu moet ik in actie komen. Gelukkig deed mijn lichaam enthousiast mee en na een poosje was het stof hier gelukkig weer gaan liggen.
Wie niet horen wil moet echt eerst leren voelen
Nu is zo’n persoonlijke ervaring ècht persoonlijk. Want u hebt natuurlijk uw eigen relatie met uw lichaam, het fysieke huis waarin u woont gedurende uw tijd op deze aarde. En net als dat stenen huis waarin u woont. Kent u na verloop van tijd elk hoekje en gaatje van uw lichaam, elke richel, elke zwakke plek en elke onvermoede kracht.
U weet wanneer u een beetje moet oppassen en wanneer u best een keer over de grens kunt gaan. Wordt het lichaam wat ouder, wees er dan wat voorzichtig mee. Net zoals je voorzichtig wordt met een oud stenen huis. Zorg er goed voor, probeer voeding te kiezen met veel vitaliteit, om je lichaam daarmee te voeden. Dan kan je er nog een hele tijd plezier van hebben.
Moraal van wie niet horen wil, moet voelen. Ons stoffelijk omhulsel geeft exact aan wat we nodig en niet nodig hebben. Leer dus te voelen, waardoor je je lijf hoort. En weet wat het nodig heeft. Je hebt er tenslotte maar één. leer er goed voor te zorgen, voordat het besef te laat gehoord wordt.